بكنم، و آن را كه كردم، باز توفيق بالاتر را مى‌دهد تا مرا به «توبه كامل» مى‌رساند؛ چنان‌كه عادة اللّه به همين جارى شده است و اگر قول تو را قبول بكنم كه هلاك قطعى است و ابدا نجات نيست و همين مأيوسى، خودش از گناهان كبيره موبقه است كه لعلّ سبب بشود به تعجيل عذاب و سبب زيادتى عذاب و خسران دنيا و آخرت بشود.

[توبه قاتل هفتاد پيامبر!]

بارى؛ العياذ باللّه اگر هفتاد پيغمبر را هم كشته باشد[1] نبايد مأيوس بشود و ترك توبه نمايد كه يأس و ترك توبه هلاك قطعى و سبب زيادتى عقوبت است؛ و ليكن در توبه، احتمال نجات كلّى و در همين عقاب يأس و ترك توبه‌[2]، خلاص قطعى موجود است.

وانگهى، جواب ديگر محكم شافى براى اين وسوسه خبيث اين است كه تو، به من مى‌گويى كه تو، توبه صحيح نمى‌توانى به‌جا بياورى!

بلى، مرا اگر عنايت اللّه دستگيرى ننمايد، توبه صحيح كه سهل است توبه ناقص هم نمى‌توانم؛ و ليكن عنايت او- جلّ جلاله- اگر برسد به هر درجه و مقام عالى كه به خيال نگنجد ممكن است كه برسم، اگر بگويد از كجا كه عنايت او به تو خواهد رسيد؟ بگو: از كجا [معلوم‌] كه نخواهد

[1] - عن جابر انّه قال: جائت امرأة النبىّ صلّى اللّه عليه و اله يا نبىّ اللّه، إنّ امرأة قتلت ولدها بيدها، هل لها من توبة؟ فقال لها:« و الّذي نفس محمّد بيده لو انّها قتلت سبعين نبيّا ثمّ تابت و ندمت و يعرف اللّه من قبلها انّها لا ترجع الى المعصية ابدا لقبل اللّه توبتها و عفى عنها فإنّ باب التّوبة مفتوح مابين المشرق و المغرب و انّ التائب من الذّنب كمن لا ذنب له‌[ مستدرك الوسائل 12/ 131]

[2] -« و نسبت به همين عقاب يأس و ترك توبه»( نسخه بدل).