در اخبار داود آمده است: خدا به او فرمود: به آنان كه روى به عشق من دارند بگو: با برداشته شدن حجاب بين من و شما و اين كه مى‌توانيد مرا با چشم دل ببينيد جدايى خلق از شما به شما ضررى نمى‌رساند و با سايه انداختن دينم بر سر شما، روى‌گردانى دنيا برايتان ضرر ندارد و در صورت طلب خشنودى من خشم خلق در حق شما كارى نمى‌تواند بكند.

عاشقان خدا، خلق را هركه باشد اگر در راه محبوب نباشد و دنيا را هرچه باشد اگر در مسير معشوق نباشد و خشنودى خلق را اگر در راه رضاى او نباشد؛ هرگز بر خدا ترجيح نداده و مى‌داند كه از دست دادن هركدام به خاطر او چيزى از انسان كم نمى‌كند؛ بلكه به خاطر معامله با خدا، بهترين سرمايه كه رضايت اوست براى انسان فراهم مى‌گردد.

تا اينجا سخن از عشق انسان به خدا بود، اما آنجا كه سخن از عشق خدا به عبد است نيز داراى مسائلى است كه قسمتى از آن را مى‌خوانيد.

عشق حق به عبد

قرآن كريم انسانى را كه به پاك كردن خود از گناهان و شستشوى باطن از آلودگيها اقدام كند محبوب خدا برشمرده است:

[إن الله يحب التوابين و يحب المتطهرين‌][1].

يقينا خدا كسانى را كه بسيار توبه مى‌كنند، و كسانى را كه خود را [با پذيرش انواع پاكى‌ها از همه آلودگى‌ها] پاكيزه مى‌كنند. دوست دارد.

[فيه رجال يحبون أن يتطهروا و الله يحب المطهرين‌][2].

[1] -بقره( 2): 222.

[2] -توبه( 9): 108.