يبغضك والمرء مع من أحب‌[1].

جابر جعفى (كه از بزرگان اصحاب و ياران حضرت باقر و صادق 8 است) از امام باقر 7 نقل مى‌كند كه حضرت فرمود: هرگاه خواستى ببينى كه اهل خير هستى يا نه، به دلت نظر كن، اگر اهل طاعت را دوست‌دارى و از آلودگان به گناه متنفرى خوبى و خدا دوستدار توست و اگر از اهل طاعت متنفرى و علاقه‌مند به اهل گناهى در تو خيرى نيست و خدا دشمن توست و مرد با هركه مورد علاقه اوست محشور مى‌شود.

عن أبى عبدالله 7 قال: قد يكون حب فى الله ورسوله وحب فى الدنيا فما كان فى الله ورسوله فثوابه على الله، وما كان فى الدنيا فليس بشى‌ء[2].

امام صادق 7 فرمود: گاهى دوستى براى خدا و رسول است و گاهى براى دنيا، محبتى كه به خاطر خدا و رسول اوست پاداشش بر خداست و آنچه براى دنيا است اجر و مزدى ندارد.

[1] -مشكاة الأنوار: 121، الفصل الخامس فى المحبة والشوق؛ علل الشرايع: 1/ 117، باب 96- باب علة الطبائع والشهوات.

[2] -وسائل الشيعة: 16/ 168، باب 15- باب وجوب الحب فى الله، حديث 21256؛ الكافى: 2/ 127، باب الحب فى الله، حديث 13.