از بندگان خدا فقط دانشمندان از او مى‌ترسند.

با توجه به اين كه دانش و علم، آن هم دانش و علم به حق و شؤون حضرت او، پايه خوف است، به قسمتى از آيات و رواياتى كه در باب علم آمده است اشاره مى‌كنيم. قبل از ورود به بحث لازم است بدانيم كه شرافت و برترى علم بستگى به شرافت موضوع آن دارد و چون خداوند عزيز و برنامه‌هايش اشرف از هر چيزى هستند، علم به او و شؤونش نيز اشرف علوم است. مصداق كامل آيات و روايات علم، علم به حق و برنامه‌هاى وابسته به حق است كه آگاهى به الله و مسائل مربوط به او ريشه خوف و خشيت و عالى‌ترين علت براى پاكى و تربيت انسان است.

علم در قرآن‌

فلو لا نفر من كل فرقة منهم طائفة ليتفقهوا في الدين و لينذروا قومهم إذا رجعوا إليهم لعلهم يحذرون‌[1].

چرا از هر جميعتى گروهى [به سوى پيامبر] كوچ نمى‌كنند تا در دين آگاهى يابند و قوم خود را هنگامى كه به سوى آنان بازگشتند، بيم دهند، باشد كه [از مخالفت با خدا و عذاب او] بپرهيزند.

[أمن هو قانت آناء الليل ساجدا و قائما يحذر الآخرة و يرجوا رحمة ربه قل هل يستوي الذين يعلمون و الذين لا يعلمون إنما يتذكر أولوا الألباب‌][2].

[آيا چنين انسان كفران‌كننده‌اى بهتر است‌] يا كسى كه در ساعات شب به‌

[1] -توبه( 9): 122.

[2] -زمر( 39): 9.