پيروى از طاغوت و محبت بيجا به دنيا

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

عيسى بن مريم با يارانش بر شهرى گذشتند كه مردم آن كوچه‌ها و خانه‌ها مرده بودند. فرمود: اينان به سخط الهى دچار شده‌اند، اگر به مرگ طبيعى مرده بودند دفن مى‌شدند. ياران گفتند: علاقه‌منديم داستان آنان را بدانيم. پروردگار به عيسى فرمود: با مردگان صحبت كن، عيسى فرياد زد: اى اهل قريه! يكى از كسانى كه مرده بود لبيك گفت. عيسى پرسيد داستان شما چيست؟ گفت: در خوشى زيستيم و به بدبختى دچار هاويه شديم. عيسى پرسيد هاويه چيست؟ آن مرد گفت: درياهايى از آتش كه در آن كوه‌هايى از عذاب قرار دارد!

فرمود: چرا گرفتار آنجا شديد؟ گفت: به خاطر دو گناه، بندگى طاغوت و عشق به دنيا. فرمود: محبت به دنيا تا كجا؟ گفت: همانند كودكى كه به مادر عشق ورزد.

تا دنيا به ما رو مى‌كرد خوشحال مى‌شديم، تا از ما برمى‌گشت محزون مى‌گشتيم.

فرمود: پيروى شما از طاغوت چگونه بود؟ عرضه داشت: از تمام برنامه‌ها و دستورهايش شنوايى داشتيم.

فرمود: تو چگونه به من جواب دادى؟ گفت: بقيه اهل شهر دهانشان به وسيله دهانه‌بند و لجام آتشين بسته است و ملائكه غلاظ و شداد مواظب آنانند. من گرچه در بين آنان بودم ولى در عمل با آن‌ها نبودم؛ اما وقتى عذاب آمد مرا هم گرفت و فعلا با مويى معلقم و مى‌ترسم كه در آتش قرار بگيرم! عيسى فرمود: خوابيدن در مزبله‌ها و خوردن نان جو، در صورتى كه دين انسان براى انسان سالم بماند، براى‌