عصبية بعثه الله يوم القيامة مع أعراب الجاهلية[1].

امام صادق 7 از نبى اسلام 6 نقل مى‌كند، هركس به اندازه دانه‌اى از خردل تعصب داشته باشد، در قيامت با اعراب جاهلى محشور مى‌شود.

در كتب لغت در باب تعصب گفته‌اند: «آن كس كه از اقوام خود در ستمكارى پشتيبانى كند و آن كه براى خود و قوم و قبيله خود خشم بيجا نموده، از آنان حمايت كند و كسى كه در باطل خود پافشارى ورزد».

مانع حق مؤمن‌

قال أبو عبدالله 7: يا يونس من حبس حق المؤمن أقامه الله يوم القيامة خمس مأة عام على رجليه حتى يسيل من عرقه أودية وينادى مناد من عند الله هذا الظالم الذى حبس عن المؤمن حقه فيوبخ أربعين يوما ثم يؤمر به إلى النار[2].

امام صادق 7 فرمود: اى يونس! آن كس كه از حق مؤمن جلوگيرى كند، در قيامت پانصد سال به روى پا نگاهش مى‌دارند، تا ظرف‌هاى عرق از بدنش جارى گردد، آن‌گاه يك منادى از جانب حق فرياد كند، اين است آن ستم پيشه‌اى كه نگذاشته مؤمن به حقش برسد. سپس به مدت چهل روز او را توبيخ كرده، آن‌گاه امر مى‌شود به جهنم ببرندش.

[1] -الكافى: 2/ 308، باب العصبية، حديث 3؛ بحار الأنوار: 70/ 284، باب 133- العصبية والفخر؛ وسائل الشيعة: 15/ 370، باب 57- تحريم التعصب.

[2] -ثواب الأعمال: 240، عقاب من حبس حق المؤمن؛ بحار الأنوار: 100/ 147، باب 3، حديث 6.