349 وامش مده آنكه بى‌نماز است‌

گرچه دهنش ز فاقه باز است‌

350 كو فرض خدا نمى‌گزارد

از قرض تو نيز غم ندارد

351 امروز دو مرده بيش گيرد 352 مِركن‌

فردا گويد: 353 ثَربى از اينجا بركن‌

359 آنكه در 360 راحت و 361 تنعم‌ 362 زيست‌

او چه داند كه حال گرسنه چيست‌

حال درماندگان كسى داند

كه به‌ 363 احوال خويش درماند

364 اى كه بر 365 مركب‌ 366 تا زنده سوارى هشدار

كه خر 367 خاركش مسكين، در آب و 368 گل است‌

369 آتش از خانه همسايه درويش مخواه‌

كانچه بر روزن او ميگذرد دود دل است‌