حكايت (19)

بزرگى را پرسيدم در معنى اين حديث كه:

135 اعدى عدوّك نفسك الّتى بين جنبيك‌ 136 گفت: بحكم آنكه هرآن دشمنى را كه با وى احسان كنى دوست گردد مگر نفس را كه چندانكه‌ 137 مدارا بيش كنى مخالفت زيادت كند.

[حكايت (20)] جدال سعدى با مدعى در بيان توانگرى و درويشى‌

يكى در صورت درويشان نه بر سيرت ايشان در محفلى ديدم نشسته‌ 142 و شنعتى درپيوسته و دفتر شكايت باز كرده و ذم توانگران آغاز نهاده و سخن بدينجا رسانيده كه درويش را 143 دست قدرت بسته است و توانگر را پاى ارادت شكسته.