بعد از دو هفته بر آن مسجد گذر كردم معلم اوّلين را ديدم كه دل‌خوش كرده بودند و به مقام خويش آورده. انصاف، برنجيدم و لا حول گفتم كه ديگرباره‌ 37 ابليس را معلم ملائكه چرا كردند! پيرمردى ظريف جهانديده بشنيد و بخنديد و گفت:

حكايت (5)

پارسازاده‌اى را نعمت بيكران از 40 تركه‌ 41 عمّان بدست افتاد. 42 فسق و فجور آغاز كرد و 43 مبذرى پيشه گرفت. فى الجمله نماند از سائر معاصى منكرى كه نكرد و 44 مسكرى كه نخورد. بارى به نصيحتش گفتم: اى فرزند دخل آب روانست و عيش، آسياب‌گردان، يعنى خرج فراوان كردن مسلم كسى را باشد كه دخل معيّن دارد.

عقل و ادب پيش گير و لهو و لعب بگذار كه چون نعمت سپرى شود سختى برى و پشيمانى خورى. پسر از لذت‌ 46 ناى و 47 نوش، اين سخن در گوش نياورد و بر قول من اعتراض كرد و گفت: 48 راحت عاجل به تشويش‌ 49 محنت آجل منغص كردن خلاف راى خردمندان است.