______________________________
(9)- مخبّط: در عربى نيامده است و بجاى آن «متخبّط» در عربى استعمال ميشود و آن كسى است كه از شيطان (علتى نهانى) به مغز او آزارى رسيده باشد.

(10)- عزيمت: بمعنى دعا و طلسم است. جمع آن «عزائم».

مفاد بيت آنكه، چون مزاج از اعتدال كاملا منحرف شود، دعا و دوا ديگر سودى نخواهد داد.

حكايت «2» پيرى حكايت كند كه دخترى خواسته بودم ....

در تمام اين حكايت، سجع بى‌تكلف بكار رفته و درباره پير و جوان، صنعت تنسيق الصفات رعايت شده. شيخ در اين حكايت قدرت وصف فوق‌العاده نمودار ساخته و گويى بين خوبيها و بديهاى پيرى و جوانى مناظره‌اى ترتيب داده است.

(11)-

مثنوى بر وزن شماره 1.

(12)- معجب: بضم ميم و فتح جيم بمعنى خودپسند، اسم مفعول از اعجاب و اسم مصدر آن، عجب بضم عين.

(13)-

قطعه بر وزن شماره 7 با قافيه مردف موصول.

(14)- سرايند: يعنى سرود ميخوانند.

بعضى فضل‌نمايان، فعل مضارع سرودن را با «ضم» سين تلفظ ميكنند و حال آنكه بنابر قاعده اتباع بايد بفتح سين تلفظ شود. مانند: فزايد و نظاير آن.

(15)-

بيت بر وزن شماره 3 با قافيه مردف.

(16)- زن جوان را اگر تيرى در پهلو نشيند به كه پيرى: تمثل.

(17)-

وزن شماره 11.

ترجمه: چون آن زن در پيش شوهر خود چيزى سست و فروافتاده‌تر از لب روزه دار ديد، گفت: اينكه با اوست مرده‌اى است و فقط براى خفته، تعويذ و افسون سودمند تواند بود نه براى مرده.

(18)-

قطعه بر وزن شماره 5 با قافيه مطلق مردف.

(19)- عصا برخيزد: معنى كنايى دارد.

(20)- عدّت (عدّة): بكسر اول مدتى است كه زن بايد بعد از طلاق از مزاوجت‌