مرغزار ميشنيدند به اين ناله سرميدادند. اى گروه دوستان به ملامتگر بگوييد: نميدانى بر دل اين دردمند چه ميگذرد؟

______________________________ (229)- ورق: بمعنى كبوتران چاهى. مفرد آن اورق و مؤنث آن ورقاء است.

(230)-

اين بيت مدرج است. بيت مدرج بيتى است كه قسمتى از يك كلمه در يك مصراع و قسمتى ديگر آن در مصراع ديگر باشد.

(231)- معافى: ملامتگر.

(232)-

قطعه بر وزن شماره 17 با قافيه مردف.

تندرستان را: مفعول بواسطه بصورت مفعول بيواسطه است و جانشين مسند شده است.

(233)- در عمر خود ناخورده نيش: جمله وصفى است.

(234)- نيش: ريشه‌اش در هندى باستانى «نكشانا» بمعنى چوب نوك‌تيز و سيخ است.

نشتر و نيشتر از ريشه نيش آمده است.

(235)-

فعل دو جمله بواسطه روشن بودن حذف شده است. يعنى او نمك بر دست دارد و من نمك بر عضو جراحت‌ديده دارم.

(236)-

مثنوى بر وزن شماره 7.

نظير از باباطاهر:

حكايت «20» قاضى همدان را حكايت كنند كه با نعلبند پسرى، سرخوش بود ...

(237)- همدان: يكى از شهرهاى معروف ايران است كه اكباتان و هكماتان نام داشته و پيش از هخامنشيان پايتخت پادشاهان ماد بوده است و در دوره بعد از اسلام هم اهميتى بسزا داشته و مخصوصا از نظر تشكيل مجمع اخوان الصفا، اين شهر مورد توجه بوده و در زمان بويهيان، امارت مستقل داشته. آرامگاه شيخ الرئيس ابو على سينا كه در وزارت شمس الدوله در اين شهر وفات يافته است و همچنين مقبره باباطاهر همدانى عارف بزرگ و مجسمه شير سنگى كه از روزگارى بس ديرين بيادگار است از جمله آثار باستانى اين شهر تاريخى است.

(238)- نعل در آتش: نعل اسب، نمودار عجله و شتاب است و آتش، نشانه شوق و شور.

از ديرزمانى در بسيارى ملل به نعل اسب توجه داشته‌اند و آنرا نشانه پيروزى يا سعادت ميپنداشتند اروپاييان امروزه هم در پايه خانه‌ها كه بنياد ميكنند نعل اسبى مدفون ميسازند و زردشتيان و اقوام ديگر پس از تكميل خانه نعل اسبى بر فراز در آن نصب ميكنند. بهرحال تركيب تصورات مربوط به نعل با افكار مربوط به آتش، اهل افسانه و افسون را بر آن داشته كه چون بخواهند شوق‌