______________________________ (37)- عشقبازى: «ياء» در عشقبازى ياء نكره است.

(38)-

بيت بر وزن شماره 5 با قافيه مردف موصول.

(39)- دست دهد: يعنى ممكن شود و حاصل گردد.

ميان آستين و آستان، جناس ناقص است و دست با آستين تناسب دارد.

(40)-

بيت بر وزن شماره 5 با قافيه مردف موصول.

الف در كلمه دردا، علامت تعجب و استغاثه است، يعنى عجب است از اين درد.

(41)- صبر ميفرمايد: يعنى دستور خوردن «صبرزرد» ميدهد كه دارويى تلخ است.

(42)- اين نفس حريص را شكر ميبايد: يعنى نفس حريص بخوردن شكر برخلاف دستور طبيب ميل دارد.

(43)-

مثنوى بر وزن شماره 1.

(44)- دل از دست رفته: صفت مركب است و كنايه است از عاشق.

(45)- ملموح: منظور. اسم مفعول از لمح بمعنى دزديده نگاه كردن و چشمك زدن.

(46)-

بيت بر وزن شماره 5 با قافيه مردف.

(47)- مانا: از مانستن. الف آن الف ترديد است و الف در گويا، بمعنى احتمال دارد، نيز، از اينقبيل بشمار مى‌آيد.

(48)-

بيت بر وزن شماره 7 با قافيه مردف موصول.

(49)- سبع: بضم اول و سكون ثانى، هفت يك (7/ 1) و در اينجا مراد هفت يك قرآن است و بنابراين هفت سبع قرآن تمام قرآن خواهد بود. قرآن مجيد را به تقسيماتى منقسم ميكرده‌اند. از آنجمله بر معناى تعداد روزهاى ماه به سى جزء و بر مبناى روزهاى هفته بهفت سبع قسمت ميشد.

(50)- استيناس: بسبب انسى كه از محبوب حاصل شد وحشت از او برخاست.

استيناس مصدر باب استفعال از ريشه «انس» (همزه آن از باب تخفيف بدل به ياء شده).

(51)- تلاطم: مصدر باب تفاعل بمعنى بر هم سيلى زدن و در اينجا غلتيدن موجها بر يكديگر است.

(52)- امواج محبت: در بيان اين معنى، استعاره بكار رفته و عشق به دريايى خروشان و پرموج همانند شده است.