ترا باوجود چنين منكرى كه ظاهر شد سبيل خلاص صورت نبندد. اين بگفت و 290 موكلان عقوبت در وى آويختند. گفت: مرا در خدمت سلطان يك سخن باقى است. ملك بشنيد و گفت: آن چيست؟ گفت:

ملك گفت: اين لطيفه بديع آوردى و اين نكته غريب گفتى و ليكن محال عقل است و خلاف شرع كه ترا فضل و بلاغت، امروز از چنگ عقوبت من رهايى دهد. مصلحت آن بينم كه ترا از قلعه بزير اندازم تا ديگران نصيحت پذيرند و عبرت گيرند. گفت: اى خداوند جهان، پرورده نعمت اين خاندانم و 292 اين گناه تنها نه من كرده‌ام، ديگرى را بينداز تا من عبرت گيرم.

ملك را خنده گرفت و به عفو از سر جرم او درگذشت و متعنّتان را كه اشارت به كشتن او همى‌كردند گفت:

حكايت (21)