ديگر صيادان دريغ خوردند و ملامتش كردند، كه چنين صيدى در دامت افتاد و ندانستى نگاه داشتن. گفت: اى برادران، چه توان كردن! مرا روزى نبود و 218 ماهى را همچنان روزى مانده بود. صياد بى‌روزى، در 219 دجله نگيرد و ماهى، بى‌اجل بر خشك نميرد.

حكايت (25)

دست و پا بريده‌اى‌ 220 هزارپايى را بكشت. صاحبدلى بر او بگذشت و گفت:

سبحان اللّه! با هزارپاى كه داشت‌ 221 چون اجلش فرارسيد از بيدست و پايى گريختن نتوانست!

حكايت (26)

ابلهى را ديدم‌ 225 سمين، خلعتى‌ 226 ثمين در برو 227 مركبى تازى در زير و 228 قصبى مصرى بر سر. كسى گفت: سعدى چگونه همى‌بينى اين ديباى‌ 229 معلم بر اين حيوان‌ 230 لا يعلم؟ گفتم: خطى زشت است كه به آب زر نبشته است.

يك‌ 234 خلقت زيبا به از هزار خلعت ديبا.