من است بر پيروانم.

و از عبد الرحمن عوف مروى است كه رسول خدا گفت:

فضل العالم على العابد بسبعين درجة ما بين كلّ درجتين كما بين السّماء و الارض.

ترجمه: برترى عالم بر عابد به هفتاد درجه است و فاصله هردو درجه مانند فاصله ميان آسمان و زمين است.

حديثى كه بسيار قريب المضمون با اين قطعه است و بيگمان منظور شيخ اجل بوده با اين عبارت در جامع الصغير نقل شده است:

اذا اجتمع العالم و العابد فقيل للعابد أدخل الجنّة و تنعّم بعبادتك و قيل للعالم قف هنا فاشفع من احببت فانّك لا تشفع احدا الّا شفعت (اى قبلت) فقام مقام الأنبياء

ترجمه: هنگاميكه عالم و عابد در روز قيامت با هم محشور ميشوند به عابد گفته ميشود: به بهشت درآى و از عبادت خود بهره‌مند شو. به دانا ميگويند: اينجا بايست و هركس را كه ميخواهى شفاعت كن. هيچ‌كس را شفاعت نخواهى كرد مگر آنكه شفاعتت پذيرفته خواهد بود بدين ترتيب عالم در مقام پيمبران مى‌ايستد.

حكايت «39» يكى بر سر راهى مست خفته بود و ...

______________________________ (496)- زمام: به كسر اول بمعنى مهار. عربى است و جمع آن ازمّة است.

(497)- مستقبح: اسم مفعول از باب استفعال بمعنى زشت شمرده.

(498)- وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً. آيه 72 از سوره فرقان. ترجمه: «چون بندگان من بر منظر لغو و بيهوده‌اى بگذرند، با كرامت و بزرگوارى ميگذرند.

كرام: جمع كريم است.

(499)- اذا رأيت اثيما كن ساتسا و حليما

وزن شماره 12.

ترجمه: هرگاه گناهكارى را ببينى پرده‌پوش و بردبار باش.

(500)-

قطعه بر وزن شماره 7 با قافيه مردف.

(501)- متاب: فعل نهى از تافتن.