همى‌ساخت. پايش بلغزيد و به حوض درافتاد و به مشقت بسيار از آن جايگه خلاص يافت. چون از نماز بپرداختند، يكى از اصحاب گفت: مرا مشكلى هست، اگر اجازت پرسيدن است. گفت: آن چيست؟ گفت: ياد دارم كه شيخ بر روى‌ 100 درياى مغرب برفتى و قدمش تر نشدى امروز چه حالت بود 101 كه در اين قامتى آب از هلاك چيزى نمانده بود! شيخ اندر اين فكرت زمانى فرورفت و پس از تأمل بسيار سر برآورد و گفت نشنيده‌اى كه خواجه عالم 7 گفت:

102 لى مع اللّه وقت لا يسعنى فيه ملك مقرّب و لا نبىّ مرسل و نگفت: على الدوام.

وقتى چنين كه فرمود 103 به جبرئيل و 104 ميكائيل نپرداختى و ديگر وقت‌ 105 با حفصه و 106 زينب درساختى. 107 مشاهدة الابرار بين التّجلّى و الاستتار مينمايند و ميربايند.

حكايت (10)

در جامع‌ 122 بعلبك وقتى كلمه‌اى چند همى‌گفتم بطريق وعظ با جماعتى‌