آن رستاقات و رساتيق است.

______________________________ (552)- خلل: بفتح خاء بمعنى فساد و نقص است.

چه خلل زايد: چه فسادى توليد ميكند.

(553)-

قطعه بر وزن شماره 12 با قافيه مردف.

(554)- بيضه: تخم‌مرغ است. در بعضى نسخ «به نيم بيضه» و در برخى «به پنج بيضه» آمده است و ضبط اول صحيحتر است.

حكايت «20» وزيرى غافل را شنيدم كه خانه رعيت خراب كردى ...

(555)- وزيرى غافل: در بعضى از نسخ «عاملى را شنيدم» آمده.

(556)- هركه خداى را عز و جل بيازارد تا دل خلقى را بدست آرد ...

ترجمه حديث نبوى است به روايت ابن عساكر از ابن مسعود:

من اعان ظالما سلّطه اللّه عليه ترجمه: كسى كه ستمگارى را يارى كند خدا بر او همان ستمگار را چيره خواهد ساخت.

(557)- دمار: بفتح دال، لفظ عربى بمعنى هلاك و مصدر ديگر آن «تدمير» گاهى به كار رفته است.

دمار از روزگار برآوردن: كنايه از هلاك كردن با رنج و مشقت است.

(558)-

بيت بر وزن شماره 11 با قافيه مقيد.

(559)- سپند: اسفند است و آن دانه گياهى است كه براى دفع چشم‌زخم، دود ميكرده‌اند و هنوز هم مردم عامى آنرا وسيله دفع چشم‌زخم ميپندارند. البته اين گياه كه حرمل‌lemraH ياelemreH ياegavuaS euR ناميده ميشود، خاصيت طبى داشته و قرابت آن با اسفند كه لفظى مخفف سپنتامينويى، بمعنى عقل مقدس است، موجب آن شده كه اسفند در آتش بريزند و از آن خاصيت علاجى بخواهند.

(560)- دود دل: مراد آه است.

(561)- مستمند: صفت مركب از «مست» بمعنى زارى و «مند» مخفف «اومند»، ادات انتساب.

(562)- شير: از زمان قديم به شجاعت معروف بوده و در كليله و دمنه، شاه وحوش خوانده شده از اينروى دليران را از قديم به شير همانند ميكردند و برخى از ملل آنرا نشانه حكومت گرفته‌اند، چنانكه مجسمه شير سنگى در همدان از زمانى كه (اكباتان- هگماتانا) پايتخت دولت ماد بوده تاكنون باقى است. شير به معنى حيوان درنده، در فارسى با ياء مجهول است و