هارون گفت: اى پسر! كرم آن است كه عفو كنى وگر نتوانى تو نيزش دشنام ده نه‌ 719 چندانكه‌ 720 انتقام از حد درگذرد كه‌ 721 آنگاه ظلم از طرف تو باشد و دعوى از قبل خصم.

حكايت (35)

با طايفه‌اى از بزرگان به كشتى در، نشسته بودم. 729 زورقى در پى ما غرق شد. دو برادر به گردابى درافتادند. يكى از بزرگان‌ 730 ملاح را گفت: بگير اين هردوان را كه به هريكى پنجاه دينارت بدهم ملاح در آب افتاد و تا يكى را برهانيد آن ديگر هلاك شد. گفتم: بقيت عمرش نمانده بود، از اين سبب در گرفتن او تأخير كردى و در آن ديگر تعجيل. ملاح بخنديد و گفت: آنچه تو گفتى يقين است و ديگر، ميل خاطر من به رهانيدن اين بيشتر بود، كه وقتى در بيابان مانده بودم، اين مرا بر شتر نشاند و از دست آن دگر 731 تازيانه‌اى خورده بودم در طفلى. گفتم: 732 صدق اللّه‌ 733 من عمل صالحا فلنفسه و من اسآء فعليها