شهر شعبان المعظم من شهور سنة 1113 من الهجرة النبوية على هاجرها اكمل الصلاة و اشرف التحية انتهى.

و بقرائن مذكوره فوق احتمال مى‌دهيم كه شارح موفق باتمام اين شرح نفيس نگرديده و كليه اين دو مجلد موجود در حدود (55000)[1] بيت كتابت دارد و ظاهرا كاتب نسخه آقاى تربيت همين نويسنده نسخه مدرسه است».

(بيانات ابن يوسف شيرازى در پيرامون شرح دوم) (در ص 105 جلد دوم فهرست) (نظم الغرر و نضد الدرر) عالم جليل عبد الكريم بن محمد بن يحيى‌[2] قزوينى رحمة الله عليه كه از دانشمندان دوره سلطنت شاه سلطان حسين صفوى بوده و بشهادت مندرجات اين كتاب و تصريح خود در مقدمه مجلد دوم آن سالها بمطالعه و مباحثه و دقت در اخبار ائمه اطهار عليهم صلوات الله فى كل ليل و نهار اشتغال داشته، هنگامى كه تشرف بآستان‌

[1] - شماره ابيات مجلد اول تقريبا( 42800) و مجلد دوم( 12200) ميباشد

[2] - بنا بضبط در مقدمه مجلد دوم و مجلد اول كه در تبريز موجود است و صاحب وقايع الايام در حاشيه ص 396 ج 2 از آن نقل نموده و ضبط در مقدمه نسخه كتابخانه حضرت رضا سلام الله عليه و نسخه مجلس شوراى ملى نام پدر عبد الكريم، محمد يحيى بوده ولى در فهرست رضويه ص 101 ج 1 فصل اخبار خطى محمد بن يحيى ثبت شده بنا بر آنچه گفته شد كلمه« ابن» ميان محمد و يحيى غلط است و با مراجعه بكتب روضات و تنقيح المقال و لؤلوتى البحرين و جامع الرواة و فيض القدسى و مستدرك الوسائل و غيره بنام و شرح حال اين عالم و محدث برنخورديم. در حاشيه نظم الغرر نسخه مجلس رساله‌اى نيز از اين مؤلف« راجع به ذو القرنين» ميباشد و داراى مطالب زياد و افسانهائى در حدود( 250) بيت ميباشد و آغاز آن اينست:

بسمله بدانكه خلافست در ميان مفسرين و ارباب سير كه آيا ذو القرنين اسكندر روميست يا غير او إلخ انجام: و ملوك آفاق را مملوك ساخت چگونه خوابيد كه بيدار نمى‌گردد و چون خاموش شد كه هيچگونه سخن نمى‌گويد.