[1] ولى درد مردن ندارد علاج: اشاره دارد به مثل معروف« لا علاج للموت» متنبى گويد:

« اعيى داء الموت كل طبيب» هر پزشك از درمان مرگ ناتوان است. اين بيت را على يف در متن ضبط نكرده است.

[2] رمق مانده ...: نظير از گفته متنبى:

[3] - صندل: چوبى است مخصوص كه ميسائيدند و به وسيله ماليدن آن بر سر رفع گرما و سردرد ميكرده‌اند. بى‌گمان صندل براى سرى كه باسندان كوفته شده باشد هرگز سودمند نتواند بود. مراد از« بدرد»« به محل درد» است.

[4] مزاجت ...: در قديم به چهارگونه مزاج قائل بودند: خشك گرم- تر گرم- تر سرد- خشك گرم. ميگفتند مزاج آب تر و سرد است. مزاج هوا تر و گرم است. مزاج خاك خشك و سرد است. آتش از چهار عنصر ديگر سبكتر و محل طبيعتش بالاتر از آنهاست و خاك خشك و سرد است. آتش از چهار عنصر ديگر سبكتر و محل طبيعتش بالاتر از آنهاست و خاك كه سرد و خشك است از عناصر ديگر سنگين‌تر و محاط در سه عنصر ديگر مى‌باشد.

همچنين براى آدمى باين چهار مزاج قائل بودند و مزاجهاى آدمى را به نام صفرائى، سودائى، بلغمى، دموى( خونى) تقسيم ميكردند و اخلاق را هم تابع مزاجهاى چهارگانه ميپنداشتند. اما امروزه منش‌ها را وابسته به مزاج نميدانند بهرحال اين چهار طبع كه مركب از خشكى و ترى و گرمى و سردى است اگر در حال اعتدال باشند، تن آدمى سالم است و اگر اعتدال آنها بر هم خورد، بيمارى پيش ميآيد. باين نكته بسيارى از حكماء و شعراء اشاره كرده‌اند من جمله ابو العلاى معرى در اين باب بيتى دارد و شيخ اجل در گلستان هم به اين مطلب تصريح كرده است.