حكايت (15) [يكى در نجوم اندكى دست داشت ....]

حكايت (16) [به خشم از ملك بنده‌يى سر بتافت ....]

[1] نجوم: مراد علم نجوم( ستاره‌شناسى) است و علم به احكام نجوم راeigolortsA تنجيم مينامند. اما علم به خصوصيات طبيعى ستارگان« علم نجوم» و در زبان‌هاى اروپائى‌eimonortsA ناميده ميشود.

[2] كوشيار: صحيح آن گوشيار- ابو الحسن گوشيار بن لبان با شهرى( بهشهرى) گيلانى از رياضى‌دانان اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم هجرى است. در 458، زيجى بنا نهاد و در علم نجوم چندين كتاب از او باقى است. از آن جمله است: كتاب« المدخل» و كتاب« مجمل- الاصول» و كتاب« عيون الحقايق» در احكام نجوم. صاحب برهان قاطع او را با ابو الحسن بهمنيار شاگرد ابن سينا اشتباه كرده است.

[3] - اناء:( با كسر اول) ظرف. جمع آن، آنية و جمع الجمع آن اوانى.

[4] چو باز آمد ...: چون بنده بازگشت، شاه از سر خشم دستور قتلش را صادر كرد.

[5] دشنه:( با فتح اول). نوعى شمشير. مراد اينست: جلاد نامهربان بخون ريختن تشنه بود دشنه را كه زبانى تشنه داشت و در انتظار سيراب شدن از خون بود بدر كشيد.