زر از بهر چيزى خريدن نكوست،

چه خواهى‌[1] خريدن به از ناز دوست؟

گر از[2] دلبرى دل به تنگ آيدت،

دل غمگسارى به چنگ آيدت‌

مبر تلخ عيشى ز روى ترش‌

به آب دگر آتشش باز كش‌

ولى گر به خوبى ندارد نظير،

به اندك دل‌آزار، تركش مگير

توان از كسى دل بپرداختن،

كه دانى كه بى‌او توان ساختن‌

شنيدم كه پيرى شبى زنده داشت‌

سحر دست حاجت به حق برفراشت‌

يكى هاتف انداخت در گوش پير:

كه بيحاصلى، رو سر خويش گير

برين در، دعاى تو مقبول نيست‌

به خوارى‌[3] برو يا بزارى بايست‌

شب ديگر از ذكر و طاعت نخفت‌

مريدى ز حالش خبر يافت، گفت:

چو ديدى كز آن روى بستست در،

به بيحاصلى سعى چندين مبر

به ديباچه بر، اشك ياقوت فام،

به حسرت بباريد و گفت: اى همام،

به نوميدى آنگه بگرديدمى،

ازين ره كه راهى دگر ديدمى،

مپندار گر وى عنان برشكست،

كه من باز دارم ز فتراك، دست‌

چو خواهنده محروم گشت از درى،

چه غم! گر شناسد در ديگرى‌

شنيدم كه راهم درين كوى نيست،

ولى هيچ راه دگر روى نيست‌

درين بود سر بر زمين فدا،

كه گفتند در گوش جانش ندا: