حكايت (23) [حكيمى دعا كرد بر كيقباد ....]

[1] سال ديگر ممكن است ديگرى صاحب و سالار ده باشد، پس اين سال كه ده در اختيار تو است، فرصت را براى نيكوكارى غنيمت شمار، بعبارت كلى‌تر تا امكان تصرف در اموال خود داريد و مى‌توانى اراده و تصميم خود را اجرا كنى پيش از آنكه فرصت و امكان در اختيار ديگرى قرار گيرد، به اقدام نيكوكارانه مبادرت كن.

[2] كيقباد: نخستين پادشاه از سلسله داستانى كيان. قباد در اصل پهلوى« گواتا» است.

[3] - پاكرو: رونده به راه پاك و درست.

[4] مراد اين بيت و ابيات پيشين چنين است: پادشاه نيكوكار، چون از اين جهان بگذرد، در جهان ديگر سراپرده پادشاهى مى‌زند و در نتيجه پادشاهى او را زوال نيست و از كشورى به كشور ديگر منتقل مى‌شود، در نتيجه، مرگ در او نقصانى بوجود نمى‌آورد، چه پادشاه پارسا در هردو جهان پادشاه است.

[5] جيش:( بر وزن عيش)، لشكر. جمع، جيوش. شايد اصل جيش، فارسى باشد، چه نام بعضى از پادشاهان هخامنشى پيش از كورش بزرگ« جيشپيش بوده است».