حكايت (17) [حكايت كنند از يكى نيك‌مرد ....]

[1] زقوم: نام درختى در جهنم كه قرآن مجيد از آن نام برده است و اصل آن با تشديد قاف است.« ان شجرة الزقوم تنبت فى اصل الجحيم».

[2] خرزهره: درختى است از خانواده زيتونيان كه گل سرخ و سفيد دارد و سمى است.

[3] - حجاج بن يوسف: متولد سال 29 هجرى متوفى بسال 95 هجرى حاكم عراق در زمان عبد الملك بن مروان. ظلم و دشمنيش با مردم و بالخصوص با علويان معروف است.

( ر ك شرح گلستان).

[4] سرهنگ: صاحب منصب و افسر نظامى. حجاج، تند در سرهنگ ديوان نگاه كرد و دستور قتل مرد را داد.

[5] نطع:( با فتح اول). سفره چرمى كه جلادان ميگستردند و محكوم را روى آن از دم تيغ ميگذراندند يا او را عذاب ميدادند. بر سفره چرمى شطرنج و مانند آن نيز اطلاق ميشده است. در عربى با اعراب‌هاى ديگر هم آمده است. ضمير« ش» مفعول بواسطه است، يعنى سفره چرمى براى كشتن او بگسترد.

[6] حجت: غلبه بر خصم- دليل و برهان. جمع آن حجج. احتجاج به معنى دليل آوردن است. چند كتاب به عنوان احتجاجات معروف است كه احتجاجات طبرسى يكى از آنها است.

[7] سنگيندل: مراد از سنگيندل تيره راى، حجاج است.