حكايت (9) [در اخبار شاهان پيشينه است ....]

[1] كه در مجلسى ...: در بعضى نسخه‌ها« كه ميگفت گوينده خوب دوش» ضبط شده است.

[2] مخفت: در اين مصراع شيخ اجل حديث معروف را در نظر داشته است: الفتنة نائمة لعن اللّه من ايقظها( ر ك شرح گلستان).

مخفت، فعل نهى است از مصدر خفتيدن و خفتن، مرادف با« مخسب» و« مخواب».

[3] - نبيند دگر ...: در بعضى نسخه‌ها چنين ضبط شده است:« نبيند بجز فتنه در خواب بس».

[4] تكله:« بفتح اول و سكون كاف» يكى از اتابكان فارس( 570- 591) برادر سعد بن زنگى بن سلغر.

[5] سبق برد: مراد اينست كه اگر تنها كار تكله پيشگيرى از آزار رسانيدن مردم به يكديگر ميبود و تكله كار ديگرى نكرده بود، گوى سبق ميبرد تا چه رسد به اينكه تكله اصلاحات ديگرى هم در حكومت خود انجام داد.

[6] بى‌حاصلى: ياء در بى‌حاصلى ياء نكره است كه با ياء مصدرى نبايد اشتباه شود.

[7] فقير: درويش. مأخوذ از آيه قرآنى سوره فاطر آيه شانزدهم‌« أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ- الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ».