لا إله إلّا اللّه الحليم الكريم لا إله إلّا اللّه العليّ العظيم، سبحان اللّه ربّ السّماوات السّبع، و ربّ الأرضين السّبع، و ما فيهنّ و ما بينهنّ، و ربّ العرش العظيم، و الحمد للّه ربّ العالمين.

«معبودى جز خداى يگانه حليم كريم نيست، معبودى جز خداى يگانه بلندمرتبه بزرگ نيست، منزه است پروردگار آسمان‌هاى هفتگانه و پروردگار زمين‌هاى هفتگانه و آنچه در آنها و آنچه بين‌[1] آنها است و پروردگار عرش عظيم، و حمد خداى يگانه راست كه پروردگار عالميان است».

و اين (كلمات كه ذكر شد)، كلمات فرج است، طبق آنچه ثقه الاسلام (كلينى) در كافى با سند حسن از امام باقر 7 روايت كرده است،[2] و در بعضى از كتب دعا و ما تحتهن و ما بينهن، و در بعضى از آنها بعد از و ما تحتهن، و ما فوقهن، و در بعضى و هو رب العرش العظيم اضافه شده است و من از روايات معتبر تا آن حد كه بدان دسترسى پيدا كردم، چيزى از اين اضافات نيافتم.

[1]- ضمير فيهن و بينهن به آسمان‌ها و زمين‌ها باهم بر مى‌گردد، نه فقط به زمين‌ها، و منظور از آنچه در آسمان‌ها است، ستارگان و بعضى از انبيا و ملائكه است، و از آنچه در زمين‌ها است، مواليد يعنى معادن نباتات حيوانات و پريان است، و اين‌كه فرمود:« و ما فيهن» قول فلاسفه را كه مى‌گويند افلاك به يكديگر چسبيده‌اند و بين آنها چيزى نيست، باطل مى‌كند. مؤلف.

[2]- فروع كافى: 3/ 426