فقير، تبارك اللّه ربّ العالمين.

«خدايا! مرا بيامرز و به من رحم كن و مرا پناه ده و عذاب را از من دفع كن، همانا من به آنچه از خوبى به سويم فرستادى، نيازمندم.

پاك و منزه است پروردگار عالميان».

سپس تكبير مى‌گويى و سجده دوم را مانند سجده اول به‌جا مى‌آورى. آن گاه سر (از سجده) بر مى‌دارى، و اندكى در حالت تورّك مى‌نشينى و اين نشستن، جلسه استراحت است و آن را ترك مكن كه سيّد مرتضى رضى اللّه عنه آن را واجب دانسته و بر وجوب آن ادعاى اجماع كرده است. بعد در حالى‌كه با تكيه بر دست‌ها سر زانوها را قبل از برداشتن دست‌ها بلند مى‌كنى و اين ذكر را مى‌گويى، برخيز: بحول اللّه و قوّته اقوم و أقعد و أركع و أسجد.

و هنگامى كه ايستادى، حمد و سوره را همان‌طور كه در ركعت اول گذشت، مى‌خوانى، و سوره‌اى كه مى‌خوانى، سوره توحيد باشد. سپس به اندازه يك نفس سكوت مى‌كنى.

* قنوت و آداب و دعاهاى آن‌

آن‌گاه براى قنوت تكبير مى‌گويى، در حالى‌كه دست‌ها را به‌گونه‌اى برابر صورت قرار داده‌اى كه كف دست‌ها به طرف آسمان است و انگشت‌ها را به‌جز شست‌ها به هم چسبانيده‌اى، به كلمات فرج قنوت مى‌گيرى و مى‌گويى: