نام کتاب : جامع عباسی - طبع قديم نویسنده : شيخ بهائى جلد : 1 صفحه : 97
خود نمىدهد خداى تعالى در روز قيامت مار و افعى بر او مىگمارد كه دست
او را بگزد و طوق كردن او باشد و هر شتر و گاو و گوسفندى كه زكاة او را نداده
باشند آن شخص را در زير دست و پاى خود مىگيرند و شاخ داران او را شاخ مىزنند تا
وقتى كه حساب خلايق به آخر رسد
فصل دويّم در
زكاة طلا و نقره
بدان كه زكاة
در نه چيز واجب است طلا و نقره و گندم و جو و خرما و مويز و شتر و گاو و گوسفند و
بر شخصى واجب است كه بالغ و عاقل باشد و بنده نباشد و مالك نصاب باشد به تفصيلى كه
مذكور خواهد شد و قدرت داشته باشد كه در مال خود تصرّف نمايد پس در مالى كه غصب
شده باشد زكاة نيست و زكاة طلا و نقره دادن وقتى واجبست كه سه شرط بهم رسد:
شرط اوّل آن كه سكّه
داشته باشد اگر چه آن سكه متروك شده باشد و كسى بآن معامله نكند پس در شمشه طلا و
نقره و طلا آلات و نقره آلات زكاة نيست و هم چنين در زر مطلّس اگر چه مردم بآن
معامله كنند.
شرط دوّم آن كه هر يك
از طلا و نقره به نصاب رسيده باشد و نصاب طلا بيست مثقال شرعيست و در كمتر از بيست
مثقال زكاة نيست و اگر بر بيست مثقال يك مثقال يا دو مثقال يا سه مثقال زياده شود
در آن زياده زكاة نيست تا به چهار مثقال رسد و هم چنين اگر بر بيست و چهار مثقال
يك مثقال يا دو مثقال يا سه مثقال زياده شود در آن زياده زكاة نيست تا وقتى كه به
چهار مثقال برسد و بر اين قياس و نصاب نقره دويست درهم است و در كمتر از آن زكاة
نيست و هم چنين اگر بر دويست درهم چيزى زياده شود در آن زياده زكاة نيست تا وقتى
كه به چهل درهم برسد و بر اين قياس و زكاة طلا و نقره يك دانك و نيم ده يكست پس
زكاة بيست مثقال طلا نيم مثقال است و زكاة هر چهار مثقال كه بعد از بيست مثقال به
همرسد ده يك مثقال است و زكاة دويست درهم نقره پنج درهم است و زكاة چهل درهم كه
بعد از دويست درهم بهم رسد يك درهم است.
شرط سيّم حولست يعنى آن
كه نصاب مدّت يازده ماه در ملك اين كس باشد و در اين يازده ماه سكّه دار باشد پس
در اوّل ماه دوازدهم زكاة واجب مىشود و اگر در اثناى اين مدّت چيزى از مقدار نصاب
تلف شود يا به قرض به شخصى داده شود يا بعضى را طلا آلات يا نقره آلات يا مطلّس
سازد زكاة ساقط مىشود هر چند تعمّد[1]
كرده باشد تا زكاة بر او واجب نشود و بدان كه قرضدارى مانع زكاة نمىشود پس اگر
شخصى مالك دويست درهم باشد و دويست درهم يا زياده قرض داشته باشد زكاة دادن برو
واجب است هر چند مالك
[1] در فرار از زكاة رعايت احتياط را نمايند صدر دام
ظلّه
نام کتاب : جامع عباسی - طبع قديم نویسنده : شيخ بهائى جلد : 1 صفحه : 97