آن كه پشت خود را راست بدارد به نوعى كه اگر قطره آبى بر آن ريخته شود به جاى خود ايستد.

چهارم‌ آن كه كردن را موازى پشت بكشد.

پنجم‌ آن كه نظر بما بين دو قدم خود اندازد.

ششم‌ آن كه دو دست خود را از دو پهلوى خود دور دارد.

هفتم‌ آن كه دو كف خود را بر دو زانو بگذارد.

هشتم‌ آن كه انگشتان را از هم دور كند.

نهم‌ آن كه دست راست را بر زانو پيش از دست چپ گذارد.

دهم‌ آن كه زن دو كف دست خود را بالاتر از زانو گذارد.

يازدهم‌ مكرر گفتن سبحان ربّي العظيم و بحمده تا سه نوبت و پنج نوبت فاضلتر است و افضل از آن هفت نوبت است.

دوازدهم‌ آن كه قبل از گفتن سبحان ربّي العظيم و بحمده اين دعا بخواند اللَّهمّ لك ركعت و لك أسلمت و بك آمنت و عليك توكّلت و أنت ربّي خشع لك سمعي و بصري و شعري و بشري و لحمي و دمي و مخي و عصبي و عظامي و ما أقلّته قدماي غير مستنكف و لا مستكبر و لا مستحسر.

سيزدهم‌ آن كه اگر پيشنماز باشد ذكر ركوع را بلند گويد.

چهاردهم‌ اگر مأموم باشد آهسته گويد.

پانزدهم‌ اگر منفرد باشد ذكر را بطريق قرائت خواند در جهر و اخفات.

شانزدهم‌ آن كه چون سر از ركوع بردارد بگويد سمع اللَّه لمن حمده الحمد للّه ربّ العالمين أهل الكبرياء و العظمة و الجود و الجبروت‌

. و امّا آن‌

چهار امر كه در ركوع مكروهست‌

اوّل‌ دستها را در وقت ركوع بدو پهلوى خود چسبانيدن.

دويّم‌ سر به زير افكندن بر وجهى كه سر و كردن موازى پشت نباشد.

سيّم‌ آن كه پيشنماز ذكر ركوع را زياده بر سه نوبت گويد اگر گمان داشته باشد كه بعضى از مأمومين به واسطه ضرورتى تعجيل دارند.

چهارم‌ دو كف دست را در وقت ركوع در ما بين زانوها گذاشتن‌[1] و بعضى از مجتهدين آن را حرام مى‌دانند

فصل ششم در بيان آن چه تعلّق به سجود دارد

و آن سى و هفت امر است ده امر واجب و بيست و پنج امر سنّت و دو امر مكروه.

امّا

ده امر واجب‌

اوّل‌ آن كه بر مجموع هفت عضو سجده كند كه آن پيشانيست و در كف دستها و دو زانو و دو انگشت بزرگ پايها.

دويّم‌ آن كه سنگينى خود را بر كلّ اين هفت عضو اندازد پس اگر بر بعضى مطلقا سنگينى نيندازد نماز باطل است‌[2] امّا لازم نيست سنگينى انداختن بر همه عضوها برابر باشد.

سيّم‌ آن كه هر يك ازين هفت عضو مستقر باشد يعنى بر محلّ خود قرار گرفته باشد پس اگر بر روى برف نرم يا پنبه يا پشم سجده كند به حيثيّتى كه بعضى اعضا مستقر نباشد نماز باطل‌[3] است.

چهارم‌ آن كه پيشانى را بر خاك‌[4] گذارد يا بر چيزى كه از خاك روييده باشد بشرط آن كه خوردنى و پوشيدنى نباشد بحسب عادت‌

[1] احوط ترك است صدر دام ظلّه

[2] معلوم نيست صدر دام ظلّه

[3] معلوم نيست صدر دام ظلّه

[4] منحصر در خاك نيست صدر دام ظلّه