من هديت لا ملجأ منك إلّا إليك سبحانك و حنانيك تباركت و تعاليت سبحانك ربّنا و ربّ البيت الحرام.

و بعد از آن دو تكبير بگويد و اين دعا بخواند:

وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‌ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ حَنِيفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌ إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ لا شَرِيكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا من‌ الْمُسْلِمِينَ‌

فصل سيّم در بيان آن چه تعلّق به قيام دارد

و آن هجده امر است پنج امر واجب ده امر سنّت سه امر مكروه امّا آن‌

پنج امرى كه واجب است‌

اوّل‌ راست ايستادن پس اگر بى‌ضرورت پشت را خم كرده بايستد نماز باطل است هر چند بركوع نرسد.

دوّم‌ استقلال يعنى بر چيزى تكيه كردن به حيثيّتى كه اگر آن چيز برداشته شود مصلّى بيفتد امّا اگر بيمار باشد تكيه كردن مقدّم است بر نشسته نماز كردن.

سيّم‌ استقرار يعنى حركت بسيار نكردن پس اگر در وقتى كه باد تند باشد نماز بكذارد و باد او را بسيار بجنباند و تواند كه در جاى ديگر نماز گذارد كه باد او را نجنباند نماز او باطل است.

چهارم‌ بر هر دو پا ايستادن پس اگر بى‌ضرورت بر يك پا ايستاده نماز گذارد نماز او باطل است.

پنجم‌ آن كه قدمها را از يكديكر دور نگذاردن به حيثيتى كه از ايشان متعارف بيرون رود

و

امّا آن ده چيز كه در وقت قيام سنّت است‌

اول‌ به خضوع و خشوع ايستادن به طريقى كه غلامان به اخلاص در خدمت آقاى خود مى‌ايستند.

دوم‌ نظر به موضع سجود افكندن نه به جاى ديگر.

سيّم‌ قدمها از يكديكر دور كردن بمقدار سه انگشت تا يك وجب.

چهارم‌ آن كه قدمها با يكديكر محاذى باشد نه آن كه يكى پيش باشد و يكى پس.

پنجم‌ انگشتان پايها به جانب قبله داشتن.

ششم‌ آن كه هر دو كف دست بر دور آن گذاشتن.

هفتم‌ آن كه انگشتان دست را ملاصق هم داشتن.

هشتم‌ آن كه زن قدمها را با يكديكر جفت سازد و از هم دور نكند.

نهم‌ آن كه زن كفهاى دست خود را بر پستان خود گذارد.

دهم‌ قنوت كردن مرد و زن را در ركعت دويّم بعد از قراءة و قبل از ركوع مگر در نماز جمعه كه مرد قنوت ركعت دويّم را بعد از ركوع مى‌كند و از زن نماز جمعه ساقط است.

و بدان كه قنوت سنّت مؤكّد است و معنى دعاست خواه دست خود را در اثناى آن بردارد و خواه برندارد.

و شيخ ابن بابويه قنوت را واجب مى‌داند و نماز بى‌قنوت را باطل مى‌داند.

و اگر فراموش شود بعد از سر برداشتن آن ركوع سنّت است كه به نيّت قضا به جا آورد و اگر از آنجا نيز فراموش شود بعد از سلام دادن نشسته قضا كند و اگر آنجا نيز فراموش شود در وقت راه رفتن بخاطر رسد همان جا رو بقبله‌