كرده و چيزى باقى نگذارده بود.

امام حسين 7 فرمودند: از پدرم 7 در باره وضع ورود حضرت رسول 6 سؤال كردم، پدرم فرمودند: وضع ورود آن حضرت براى خودشان مجاز بود، وقتى به منزل ميرفتند وقت خود را سه قسمت ميكردند، يك قسمت براى خداوند- تبارك و تعالى- و يك قسمت براى خانواده و يك قسمت نيز براى خود، سپس قسمت خود را بين خود و مردم تقسيم ميكردند، و اوّل خواصّ وارد مى‌شدند و پس از آن ساير مردم‌[1] و چيزى از آن را نسبت به ايشان دريغ نمى‌فرمود، و در مورد قسمت امّت، روش آن بزرگوار اين گونه بود كه اهل فضل را با اجازه دادن به آنها به اندازه فضلشان در دين، بر ديگران ترجيح مى‌دادند.

بعضى از آنان، يك حاجت داشتند، بعضى دو حاجت و بعضى بيشتر، پس به آنها مى‌پرداختند و آنان را نيز- به آنچه كه باعث اصلاحشان و اصلاح امّت بود، از جمله با جويا شدن از احوالشان و نيز گفتن مطالب لازم- مشغول ميكردند. و ميفرمودند: افراد حاضر به افراد غائب ابلاغ كنند و هر كس به من‌

[1]- و يا: بناى آن حضرت بر اين بود كه خواص، علوم و آداب خود را به عوام و ساير مردم منتقل كنند( معانى الاخبار 89- 88).