در باره ملائكه مى‌فرمايد: «بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ* لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ* يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى‌ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ‌» (بلكه بندگان گرامى خدا هستند كه در گفتار از خداوند سبقت نمى‌گيرند و به دستور او كار مى‌كنند، علم خداوند به آنها احاطه دارد و جز براى كسانى كه مورد رضايت خداوند هستند، شفاعت نمى‌كنند و از خوف و خشيت الهى در ترس و نگرانى هستند، انبياء: 26، 27، 28) آنگاه حضرت فرمودند: اگر همان طور كه آنان مى‌گويند باشد، پس خداوند اين ملائكه را- در واقع- خلفاى خود در روى زمين قرار داده بود و آنان همچون انبياء و ائمّه بوده‌اند، آيا از انبياء و ائمّه عليهم السّلام قتل نفس و زنا سر ميزند؟ آيا نميدانى كه خداوند- عزّ و جلّ- هرگز دنيا را از پيغمبر و يا امامى از جنس بشر، خالى نگذاشته است؟ آيا خداوند نفرموده است: «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌» (و ما قبل از تو هيچ رسولى سوى مردم نفرستاديم مگر مردانى از اهل شهرها كه به آنان وحى نموديم- يوسف: 109) پس خداوند خود خبر داده است كه ملائكه را به عنوان امام و حاكم به زمين نفرستاده است بلكه آنان فقط به سوى انبياء فرستاده مى‌شدند.