- سلام اللَّه عليها- نزد اوست.

مترجم گويد: در اين حديث بزرگترين و مهمترين علامت امام كه اتّفاق و اجماع اماميّه بر آن است صريحا ذكر نشده و ظاهرا حذف گرديده است، و آن مقام «عصمت» است كه بعضى فرق شيعه مثل فطحيّه و جاروديّه آن را قبول ندارند، و ابن فضّال نيز فطحى مذهب بوده است (يعنى بعد از امام صادق 7 بجاى امام كاظم 7، برادر آن حضرت: عبد اللَّه بن جعفر را امام مى‌دانسته) هر چند در نقل اخبار ثقه و قابل اعتماد بوده است و در آخر عمر متنبّه گرديد، و از طرفى در پاره‌اى از صفات مثل مختون متولّد شدن، غير معصومين نيز شريكند، و كلّا آنچه مخالف اعتبار عقل باشد، پذيرشش واجب و ضرورى نيست.

2- در حديث ديگرى آمده است: امام مؤيّد به روح القدس است، و بين او و خدا ستونى از نور وجود دارد كه اعمال مردم را در آن مى‌بيند، و آنچه را بدان احتياج دارد بر آن آگاه مى‌گردد، گاهى آن نور براى او گسترده مى‌شود و (آنچه را كه بايد بداند) مى‌داند و گاه از او گرفته مى‌شود و در نتيجه (آنچه را كه لازم نيست) نمى‌داند.

(شيخ صدوق گويد:) امام متولّد مى‌شود و خود توليد مثل مى‌نمايد، مريض مى‌شود، سلامت مى‌يابد، مى‌خورد و مى‌آشامد، قضاء حاجت‌