عبد اللَّه و صد شتر زد و هر سه بار قرعه به شتران افتاد، عبد المطّلب گفت:

اكنون دانستم كه خداى من راضى شده است، پس شتران را قربانى كرد».

استاد در شرح اين قسمت از حديث مى‌فرمايد: «اين خبر از نظر سند ضعيف است، زيرا حمّاد بن عيسى در تمام كتب موجود، بلا واسطه از حريز نقل مى‌كند و حريز خود شيخ اجازه (استاد) اوست، و در اين حديث مع الواسطه از وى نقل كرده است. ديگر اينكه حريز از اصحاب امام صادق و موسى بن جعفر عليهما السّلام است، و گويند از امام صادق بيش از دو حديث نقل نكرد و امام باقر 7 را درك نكرده است و در اين حديث بلا واسطه از امام باقر 7 روايت كرده لذا سند عيب دارد و باصطلاح مضطرب است و ظاهرا بايد حمّاد بن عيسى از حريز از شخصى ديگر از امام [باقر] نقل كرده باشد و تحريف شده و بنا بر اين حديث مرسل است، اين از نظر سند.

و امّا از نظر متن، عبد اللَّه را پسر آخر شمرده و حال آنكه حمزة بن- عبد المطّلب با رسول خدا هم سن است و او يا عبّاس بن عبد المطّلب‌