مى‌فرمود: هر كس خداوند را به مخلوقين تشبيه كند مشرك است، و هر كس چيزى را كه خداوند نهى فرموده به خدا نسبت دهد، كافر است.[1] 2- ابراهيم بن ابى محمود گويد: امام رضا 7 آيه شريفه: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ* إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ» (صورتهايى در آن روز بشّاش و درخشان بوده، به پروردگارش مى‌نگرد، سوره قيامت آيات 23 و 22) را چنين تفسير كردند:

يعنى اين صورتها درخشان بوده و منتظر ثواب پروردگارش بوده است.[2] 3- ابو الصّلت هروى گويد: از امام رضا 7 سؤال كردم كه نظر شما در باره اين حديث كه اهل حديث روايت مى‌كنند: «مؤمنين از منازل و مقامات خود

[1]- مثلا خداوند، از ظلم كردن نهى فرموده است، حال اگر كسى خدا را ظالم بداند و ظلم را به خدا نسبت دهد كافر است.

[2]- يعنى« نظر» در اين آيه، به معنى نگريستن با چشم نيست، زيرا ديدن خداوند محال است، بلكه مراد از نگريستن به خدا در اين آيه شريفه« انتظار ثواب و رحمت» است.