منتهى نمى‌شود و تيرگى‌هاى‌[1] جهالت زايل نمى‌شود مگر به نور قرآن‌[2].

فصل [در ثقلين‌]

چون ثابت شد كه بهترين راهنمايى به خداى عزّ وجلّ پيغمبرِ ماست پس بدان كه ثابت شده كه واگذاشت‌[3] آن حضرت بعد از خود از براى جانشينى دو چيز نفيسِ عظيم الشَّأنى: يكى‌[4] كتاب خدا و ديگرى خويشان بسيار نزديك كه برگزيدگان خدايند. و وصيّت نكرد آن حضرتْ امّت خود را مگر به تمسّك به آن دو و پيروى آنها، چنانچه اخبار بسيار از[5] طريق اهل سنّت و طريق شيعه به الفاظ مختلف كه در معنا همه‌[6] متّفقند وارد شده.

در[7] روايتى وارد است كه آن حضرت فرمودند: به درستى كه وامى‌گذارم من در ميان شما چيزى را كه هرگاه تمسّك به آن نماييد هرگز بعد از من گمراه نخواهيد شد:

كتاب خدا و خويشانى كه از خانواده منند. به درستى كه اين هر دو از يكديگر جدا نخواهند شد تا وارد شوند بر من در حوض كوثر[8]. و مقصود آن حضرت از جدا نشدنِ آنها آن است كه علم قرآن بِتمامه نزد ايشان يافت مى‌شود، پس هركه تمسّك به اهل بيت پيغمبر بجويد به يقين كه تمسّك به هر دو جسته خواهد بود.

و در روايتى ديگر آمده كه فرمودند: به درستى كه من مردى‌ام‌[9] كه قبض روح من‌

[1] - تيرگى‌هاى/a تيرگى‌ها و.

[2] - نهج البلاغة 1: 56 ضمن كلام 18. الاحتجاج 1: 390. مجمع البيان 1: 33.

[3] - واگذاشت/a واگذاشته است.

[4] -s - يكى.

[5] - از/a در.

[6] - در معنا همه/s a همه در معنا.

[7] - در/a s و در.

[8] - حديث متواتر و معروفى است. براى شناختِ شمارى از مصادر آن بنگريد به جلد دوازدهمِ عبقات‌الأنوار. و به اين لفظ در سنن الترمذي 5: 328 ح 3876. كنز العمّال 1: 186 ح 945. كمال الدين: 235. الإرشاد مفيد 1: 233.

[9] - مردى‌ام/a مُردَنيم.