نزديك جسد مبارك آن نمى‌شد اگر زنده مى‌بود. و بايد بداند كه آن حضرت عالم است به حضور و[1] قيام و[2] زيارتِ آن و[3] بداند كه سلام و صلوات آن به آن حضرت مى‌رسد، پس بايد كه صورت مبارك آن را در خيال خود حاضر گرداند و عظمت مرتبه آن را در دل خود جاى دهد.

در[4] حديث وارد شده كه: خداى عزّ وجلّ ملكى به آن قبر موكّل كرده كه هركه از امّتِ آن سلام بر وى كند سلام وى را به آن برساند[5]-[6]. و اين در حقّ كسى است كه در نزد قبر حاضر[7] نشده باشد چه جاى كسى كه ترك وطن نموده و طىّ بيابانها كرده باشد از راه شوق ملاقاتِ آن و چون از مشاهده جمال با كمال آن محروم شده اكتفا به مشاهده مرقد مبارك آن نموده.

حضرت امام جعفر صادق 7 فرمودند: هرگاه فارغ شوى از دعا در نزد قبر آن حضرت، حاضر شو[8] در نزد منبر و مسح كن او[9] را به دست خود، و قُبّه‌هاى ما بين منبر را[10] بگير و چشمها و روى را بدان مسح كن، زيرا كه مى‌گويند: شفاى چشم است. و در آن مقام بِايست و حمد و ثناى خدا بكن و حاجت خود را سؤال نما؛ از براى آنكه آن حضرت فرموده‌اند[11]: ميان منبر من‌[12] و خانه من روضه‌اى است از روضه‌هاى بهشت. و منبر من نصب شده بر درِ كوچكى از درهاى بهشت‌[13].

[1] -s a - و.

[2] - قيام و/a قيام خدمت.

[3] -s - و.

[4] - در/s و در.

[5] - برساند/a مى‌رساند.

[6] - نگر: أمالي الصدوق: 389 ح 11. مسند أحمد 1: 387.

[7] - حاضر/a عاجز!

[8] -a s + و.

[9] - او/a s آن.

[10] -s + و.

[11] - فرموده‌اند/a فرمودند.

[12] -a - من.

[13] - الكافي 4: 553 ح 1. كامل الزيارات: 50 ح 2. تهذيب الأحكام 6: 7 ح 5.