و روزه مادّه‌هاى نفس و شهوت طبع‌[1] را مى‌ميراند و باعثى‌[2] است بر صفاى قلب و پاكيزگى اعضا و آبادانى ظاهر و باطن و شكر بر نعمت و احسان به درويشان و زيادتىِ تضرّع و خشوع و گريه و رشته‌[3] پناه بردن به خداست. و سبب شكستگى همّت و تخفيف حساب و مضاعف گرديدن حسنات است.

و در روزه فوايد بى‌شمار است و آنچه ذكر شد[4] از براى كسى كه عقل داشتهْ توفيق استعمال آنها را يافته باشد كافى است‌[5].

باب هفتم: در حجّ و زيارت مشاهد[6] مشرّفه است‌

خداى عزّ وجلّ در قرآن مجيد فرموده: «وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ»[7] يعنى از براى خدا واجب است بر مردمْ حجّ خانه كعبه كردن هرگاه كسى استطاعت داشته باشد. و هركه ترك حجّ كند خداى عزّ وجلّ از عالَميان‌[8] مستغنى است.

و[9] حضرت پيغمبر 6 فرمودند: هركه بميرد و حجّ نكرده باشد اگر خواسته باشد بر ملّت يهودى مرده خواهد بود[10] و اگر خواهد بر ملّت نصارا خواهد مرد[11].

و[12] حضرت امام جعفر صادق 7 فرمودند: هركه بميرد و حجّة الإسلام‌[13] نكرده باشد و مانع او نشده‌]m .a 421[ باشد حاجتى كه سبب هلاك او بوده باشد يا مرضى كه‌

[1] - طبع/a طمع.

[2] - باعثى/a s باعث.

[3] - رشته/m ريشته‌[ گونه زبانى است‌].

[4] - شد/a شده.

[5] - مصباح الشريعة: 135 باب 63.

[6] - مشاهد/a m مشاهده!

[7] - آل عمران: 97.

[8] -a s - از عالميان.

[9] -a - و.

[10] - يهودى مرده خواهد بود/a يهود خواهد مرد.s مُرد.

[11] - عوالي اللئالي 1: 87 ح 18.

[12] -a - و.

[13] -a s + را.