و اگر خواهى كه سلام را[1] در موضع خود بگذارى و اداى معناى او را بكنى بايد كه از خدا بپرهيزى و دين و قلب و عقل را از آلودگى به ظلمت معاصى به سلامت دارى.

و به سلامت باشند از تو ملائكه‌اى كه حفظ تو مى‌كنند به اينكه ايشان را در ملال نيندازى و آزرده نكنى و به وحشت درنياورى از كردار ناگوار. و بعد از آن دوستان از شرّ تو به سلامت باشند و بعد از آن دشمن تو. و هرگاه نزديكان از آسيب و ملال به سلامت نباشند دوران به طريق اولى‌ سالم نخواهند بود. و هركه سلام را در جاهاى خود استعمال نكند سلامِ او سلام و اسلام و فرمانبردارى نخواهد بود و در سلام خود كاذب خواهد بود[2] هرچند به علانيه در ميان مردم سلام كرده باشد[3].

فصل [نماز خالص از آفتها]

بدان كه خالص گردانيدن نماز از آفتها و به اخلاص از براى خدا بجاى آوردن و اداى آن نمودن به شرطهاى باطنى كه ذكر كرديم از خشوع و تعظيم و حيا سبب حصول انوار است در دلْ آن چنان انوارى كه كليد علمهاى‌[4] باطنى است، خداى عزّ وجلّ فرموده: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ»[5] يعنى رستگارند مؤمنانى كه در نماز خشوع و افتادگى مى‌كنند. و[6] خداى عزّ وجلّ در اين آيه مؤمنان را بعد از ايمان مدح نموده به نماز مخصوصى كه با خشوع باشد.

و بعد از آن ختم نموده‌]m .a 011[ وصفهاى رستگاران را به نماز، چنانچه در آخر آيه فرموده‌[7]: «وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ»[8] يعنى مؤمنان كسانيند كه محافظت بر نماز مى‌كنند.

[1] -a s - را.

[2] -a + و.

[3] - مصباح الشريعة: 95 باب 43.

[4] - علمهاى/a عملهاى.

[5] - مؤمنون: 1 و 2.

[6] -s a - و.

[7] -a s + است.

[8] - مؤمنون: 9.