خاطر حاضر گردان و بگو:

«السلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته»

يعنى بر شما باد سلام خدا و رحمت و بركتهاى او.

و[1] پرهيز كن از اينكه اين خطاب را بر زبان جارى سازى بدون آنكه مخاطب در ذهن تو حاضر باشد و تو از جمله كسانى باشى كه عمل ايشان پوچ و بى‌فايده باشد[2]، اگر چنانچه فضل خدا و رحمت واسعه و مهربانى كامل او شامل حال تو نمى‌بود چون اكتفا به اين از اصل واجب مى‌شد در حالتى كه تو خطاب كنى به كسى كه قصد او را نكرده باشى!

و اگر چنانچه پيشواى قومى باشى قصد كن در سلام ايشان را با كسانى كه گذشت.

و ايشان‌[3] بايد كه قصد تو را نيز بنمايند و يك سلام ديگر به قصد تو كه پيشوايى بكنند.

و هرگاه آنچه گفتيم بجاى آوريد[4] وظيفه سلام را ادا نموده مستحقّ زيادتى احسان از جانب خدا خواهيد گرديد.

و در مصباح الشَّريعة از حضرت امام جعفر صادق 7 مروى است كه: معناى سلام در عقيب‌[5] هر نمازى امان است، يعنى هركه اداى امر خدا و سنّت پيغمبر را بكند در حالتى كه به اخلاص و افتادگى قلب باشد از براى او حاصل خواهد بود امان‌[6] از بلاى دنيا و نجات از عذاب آخرت. و سلام اسمى است از اسماى خدا و به مردمان به رسم امانت سپرده شده تا آنكه استعمال كنند[7] او را در معامله‌ها و امانتها و انصافها و صدق مصاحبتها و صحّت معاشرتها[8].

[1] -s - و.

[2] -s + و.

[3] -a + را.

[4] - آوريد/a آورى.

[5] - عقيب/s a عقب.

[6] -a - امان.

[7] - كنند/s كند.

[8] - معاشرتها/s معاشرت.