ندارد. و نماز كليد دلهاست و به سبب آن اسرار كلمات ظاهر مى‌شود. و[1] اين است حقّ قرائت و[2] ذكرها و تسبيحها.

و بعد از آن رعايت هيئت در[3] قرائت بكن به اينكه شمرده بخوان و درهم مباف و تعجيل مكن كه آهسته خواندن از براى تأمّل آسانتر است. و فرق بگذار در ميان نغمه‌ها در پستى و بلندى‌[4] هرگاه آيه رحمت و عذاب و نويد و تهديد و تعظيم و تمجيد[5] را خوانى. و بعضى از عابدان هرگاه از مثل اين آيه مى‌گذشتند كه: «مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ»[6] آواز را پست مى‌كردند مانند كسى كه حيا كند از ياد كردن خدا به هرچه گفته شده. و هركه تلاوت قرآن نمايد خطاب به وى مى‌شود كه: بخوان و بلند شو، پس هرآيه‌اى كه خواند درجه او بلند مى‌شود.

فصل [قيام و خشوع‌]

و امّا مداومت بر قيام نمودن تنبيهى است بر پا داشتن دل را با[7] خدا بريك طريقه از حضور.

حضرت پيغمبر 6 فرموده‌[8]]m .b 701[ كه: خدا اقبال مى‌كند به‌[9] نماز گزارنده مادام كه التفات به غيرى نكند[10].

و هم‌چنان كه واجب است حراست سر و چشم از التفات به جهات‌[11] هم‌چنين واجب است‌[12] حراست باطن از التفات به غير نماز. و اگر چنانچه التفات به غير آن‌

[1] -a - و.

[2] - و/a در.

[3] - در/a از.

[4] -s + و!

[5] - تمجيد/s تحميد.

[6] - مؤمنون: 91.

[7] - با/s a بر.

[8] - فرموده/s a فرمودند.

[9] - به/s a بر.

[10] - المحاسن 1: 80 ح 9. ثواب الأعمال: 229. مسند أحمد 5: 172. سنن أبي داود 1: 207 ضمن ح 909.

[11] - جهات/a جهت.

[12] -s - حراست سر و چشم ... است.