خود ستم نموده‌ام، پس مرا بيامرز كه نيامرزد گناهان را غير تو.

و بعد از آن به خاطر بيار[1] كه خداى عزّ وجلّ تو را دعوت نموده به اين خدمت. و خود را در برابر بدار و به خاطر بگذران كه خدا به تو نزديك است و اجابت دعاى داعيان را مى‌كند هرگاه او را بخوانند و نداى آنها را مى‌شنود. و اينكه خير دنيا و آخرت در دست اوست نه در دست ديگرى در وقتى كه مى‌گويى: «لبّيك و سعديك والخير في يديك» يعنى مى‌ايستم به خدمت تو ايستادنى بعد از ايستادنى و يارى مى‌كنم تو را يارى نمودنى بعد ازيارى نمودنى به فرمانبردارى تو، ونيكى‌ها در دست توست.

و بعد از آن منزّه ساز او را از ظلم و بدى و به جاى اينها محض هدايت و راهنمايى را به او نسبت ده در وقتى كه مى‌گويى:

«و الشرّ ليس إليك، و المهديّ من هديت»

يعنى بدى‌ها به تو نسبت ندارد و راه حقّ يافته كسى است كه تو او را[2] راه‌[3] نموده باشى.

و بعد از آن اعتراف كن از براى خدا به بندگى و آنكه قوام وجود و بَدو و عَود تو از خداست در وقتى كه مى‌گويى:

«عبدك و ابن عبدك، منك و بك و لك و إليك»

يعنى بنده تو و بنده زاده توام، از توست ابتداى وجود من و به توست قوام و هستى من و از براى توست ملك من و به سوى توست بازگشت من. و اوست خدايى كه انشاى مردمان را نموده و اعاده ايشان را خواهد نمود، پس در ذهن خود حقيقت اينها را حاضر گردان و از اينها ترقّى كن به آنچه بر روى تو از اسرار و دقايق مفتوح مى‌شود و از عالم اعلى‌ تلقّى فيض و رحمت كن.

فصل [نيت در نماز]

] m. b 501 [

و امّا در نيّت عازم باش بر اجابت خدا در فرمانبردارى امر او به نماز و تمام گردانيدن آن و باز ايستادن از هرچه آن‌[4] را مى‌شكند و فاسد مى‌گرداند، و خالص‌

[1] - بيار/a بياور.

[2] -s - را.

[3] -a - راه.

[4] - آن/m تو.