پيغمبر 6 فرمودند: در زير
هر مويى جنابتى است. پس هرگاه جميع بدن[1]
از مرتبه عالى دور شود و در لذّتهاى خسيسه فرو رود شستنِ او در اين مقام از اهمّ
مطالب شرعيّه خواهد بود تا سزاوار آن شود كه مقابله نمايد با جهت شريفه[2] و داخل شود در عبادت رفيعه.
و[3] مأمور
شده در تيمّم به مسح اعضا به خاك هنگامى كه شستن آنها به آب متعذّر باشد از براى
پست شدن آن اعضا كه رئيسند و شكسته شدن به رسيدن اثر خاك خسيس به آنها.
و چون حظّ قلب از اين وافرتر و نصيب او كاملتر است پس مشغول شدن[4] به پاكيزه ساختن قلب از خُلقهاى
ناپسنديده و از متوجّه شدن او به امورى كه مانع ادراك فضيلتهاست[5] اولى خواهد بود در نزد عاقل[6] از پاكيزه ساختن اعضاى ظاهره. و
هرگاه ممكن نباشد تطهير قلب از خُلقهاى ذميمه و زينت دادن آن به[7] خصلتهاى حميده پس بايد كه آن را
در مقام شكستگى و حقارت بدارد و به تازيانه خوارى و سرپيشى[8]
او را سَير[9] فرمايد،
شايد كه مطّلع شود بر وى خداى رحيم و سيّد كريم و او شكسته و متواضع باشد، پس
نسيمى از نسيمهاى نور درخشان الهى بر وى بوزد چرا كه خداى عزّ وجلّ در نزد[10] شكسته دلان حاضر مىباشد چنانچه
در خبر وارد شده.
پس از اين اشارهها ترقّى كن به چيزى كه از براى تو موجب اقبال[11] خدا و تلافى اهمالهاى[12] سابق باشد.