بهتر است از عمل او، و چون تواند بود كه نيّت بهتر از عمل باشد؟ فرمودند: از براى آنكه در عمل ريا نمودن از براى مخلوقان مى‌باشد[1]، امّا نيّت خالص است از براى پروردگار عالميان، پس خداى عزّ وجلّ آن مقدار اجر بر نيّت مى‌دهد كه بر عمل نمى‌دهد.

و بعد از آن فرمودند كه‌[2]: بنده‌اى مى‌باشد كه در تمام روز نيّت مى‌دارد كه در شب به نماز برخيزد و شب خواب بر وى غالب مى‌شود و مى‌خوابد. و خداى عزّ وجلّ از براى او ثواب نماز را مى‌نويسد و نفسى كه در خواب مى‌كشد تسبيح مى‌نويسد و خواب او را صدقه مى‌نويسد[3].

و نيز آن حضرت فرمودند: بنده مؤمن فقير مى‌گويد: خداوندا! روزى من كن مال را تا فلان كار خير و فلان كار خير را[4] بكنم. و هرگاه خداى عزّ وجلّ صدق نيّت او را دانست آن مقدار اجر از براى وى مى‌نويسد كه آن كار را كرده باشد، به درستى كه خداى عزّ وجلّ صاحب وسعت و كرم است‌[5].

و نيز از[6] آن حضرت پرسيدند از حدّ عبادت كه هرگاه بنده آن را بكند[7] اداى عبادت نموده خواهد بود، فرمودند: حسن نيّت به طاعت‌[8]. يعنى آنكه در طاعت نيّت خوب داشته باشد، اگر موافق آنچه نيّت كرده ميسّر شد[9] و الّا به حسن نيّت اداى آن عبادت را كرده.

و نيز آن حضرت فرمودند[10]: جهنّميان از براى آن در جهنّم مخلّد خواهند بود كه‌

[1] -a + و.

[2] -a s - كه.

[3] - علل الشرائع 2: 524 ح 1.

[4] -a s - و فلان كار خير را.

[5] - المحاسن 1: 261 ح 320. الكافي 2: 85 ح 3.

[6] -s - از.

[7] -a s + و.

[8] - الكافي 2: 85 ح 4.

[9] - شد/a شود.

[10] -s a + كه.