درستى كه كسانى كه مال دارند و شكر آن را بجاى نياورده‌اند همان است كه مال ندارند[1].

و فرمودند: هرگاه در دكان را بگشايى و متاع خود را پهن كنى بجاى آورده‌اى آنچه بر توست‌[2].

وشكّى نيست كه‌]m .a 09[ توكّل باطل نمى‌شود به ملاحظه اسباب‌[3] جزمى و ظنّى نمودن با آنكه خداى عزّ وجلّ قادر است بر دادن مطالب بدون اسباب. و اين از براى آن است كه خداى عزّ وجلّ ابا دارد كه جارى سازد چيزها را مگر به اسباب چنانچه حضرت امام جعفر صادق 7 فرموده‌[4]-[5]. و دوست دارد خداى تعالى‌ كه بندگان طلب مقاصد خود را از وى بكنند به وساطت اسبابى كه قرار داده و امر كرده ايشان را به آن‌[6]، در قرآن مجيد فرموده: «خُذُوا حِذْرَكُمْ»[7] يعنى سلاح با خود داريد و احتياط بكنيد.

و در كيفيّت نماز خوف فرموده: «وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ»[8] يعنى بايد كه اخذ احتياط و سلاحها بكنند[9].

و نيز فرموده: «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ»[10] يعنى تهيّه‌[11] بگيريد از براى دشمنان به قدرى كه استطاعت داريد از هرچه در حرب موجب تقويت مى‌شود و از بستن اسبان.

[1] - الكافي 5: 81 ح 8.

[2] - الكافي 5: 79 ح 1. كتاب من لا يحضره الفقيه 3: 165 ح 3607. عوالي اللئالي 3: 201 ح 29.

[3] - اسباب/a s اسبابى.

[4] - فرموده/a s فرمودند.

[5] - نگر: بصائر الدرجات: 26 ح 1 و 2. الكافي 1: 183 ح 7.

[6] -s a + و.

[7] - نساء: 71.

[8] - نساء: 102.

[9] - بكنند/m بكنيد.

[10] - انفال: 60.

[11] - تهيّه/m تهيئه.