مى‌ترسد، پس هركه از غلبه عادت مى‌ترسد مواظبت كند بر ترك عادت. و هركه ترسد كه خداى عزّ وجلّ بر باطن او مطّلع شود مشغول شود به پاكيزه ساختن دل از وسواسهاى شيطانى‌[1] و هم‌چنين باقى اقسام.

و غالب‌ترين اين ترسها بر پرهيزكاران خوف بدىِ خاتمه است چرا كه امر در آن خطر بسيارى دارد و عالى‌ترين اقسام و دلالت كننده‌ترين آنها بر كمال معرفت خوف روز ازل است از براى آنكه خاتمه فرع سابقه است و از آن ناشى مى‌شود بعد از آنى كه اسباب بسيارى در ميانه درآيد، پس خاتمه اظهار مى‌كند آنچه را در أُمّ الكتاب در قضاى الهى سبقت گرفته. و اشاره به اين شده آنچه حضرت صادق 7 فرموده كه:

حضرت پيغمبر 6 خطبه‌اى خواندند از براى مردم و بعد از آن دست راست مبارك را به هم گذاشتند و فرمودند: اى مردمان! مى‌دانيد كه چه چيز در كف دست من است؟ گفتند: خدا و رسول خدا بهتر مى‌دانند. فرمودند: اسم بهشتيان و اسم پدران و قبيله‌هاى ايشان است تا روز قيامت. بعد از آن دست چپ را بلند كردند و فرمودند:

اى مردمان! مى‌دانيد[2] چه چيز در[3] دست من است؟ گفتند: خدا و رسول خدا بهتر مى‌دانند. فرمودند: اسم جهنّميان و اسم پدران و قبيله‌هاى ايشان است تا روز قيامت.

بعد از آن فرمودند: خداى عزّ وجلّ حكم كرده و عدالت نموده- و اين‌[4] را سه مرتبه فرمودند- و گفتند: گروهى در بهشتند و[5] گروهى در جهنّم‌[6].

[1] - شيطانى/s a شيطان.

[2] -a s + كه.

[3] -a s + كف.

[4] -s + آيه!

[5] -a - گروهى در بهشتند و.

[6] - بصائر الدرجات: 212 ح 4. الكافي 1: 444 ح 16. و مانند آن در مسند أحمد 2: 167 و 3: 304 ح 2227.