و حضرت پيغمبر 6 فرمودند: هيچ مؤمنى نيست كه اشكى از چشم او از ترس خدا[1] بيرون آيد- اگرچه به مقدار سر[2] مگسى باشد- و آن اشك بر روى او برسد مگر آنكه حرام مى‌سازد او را بر آتش جهنّم‌[3].

و فرمودند: اگر دل مؤمنى از ترس خدا بلرزد گناهان از وى فرو مى‌ريزد چنانچه برگ از درختان‌[4].

وابن بابويه در كتاب عرض المجالس از ليث بن ابى سليم روايت كرده كه مى‌گفت:

شنيدم از مردى از قبيله انصار كه مى‌گفت: وقتى در خدمت حضرت پيغمبر 6 در روز بسيار گرمى در زير سايه درختى نشسته بوديم كه در آن اثنا مردى آمد و جامه را كند و بر روى زمينهاى‌[5] بسيار گرم مى‌غلطيد و گاهى پشت و گاهى‌[6] شكم و گاهى رو را به زمين گرم داغ مى‌كرد و مى‌گفت: اى نفس! اين عذاب را بچش كه عذاب خدا عظيم‌تر است از آنچه من به تو كردم. و حضرت پيغمبر 6‌[7] ملاحظه‌]m .a 77[ كارهاى آن مرد را مى‌كرد. و بعد از آن‌[8] مرد جامه‌ها را پوشيد و رو به جانب ما كرد و آن حضرت به دست مبارك اشاره به آن نموده‌[9] وى را دعوت كرد و گفت: اى بنده خدا! ديدم كه كارى‌[10] مى‌كردى كه هيچ كس را نديده‌ام اين كار بكند! و چه چيز تو را بر اين داشت كه اين كار بكنى؟ آن مرد گفت كه: ترس خدا مرا بر اين داشت و به نفس خود گفتم كه‌[11]: اى نفس! اين را بچش كه عذاب خدا از اين عظيم‌تر است. پس آن حضرت‌

[1] -a s - از ترس خدا.

[2] - سر/s a پر.

[3] - سنن ابن ماجة 2: 1404 ح 4197.

[4] - جامع الأخبار: 98. مجمع البيان 8: 395. مجمع الزوائد 10: 310.

[5] - زمينهاى/a زمين.

[6] -a - گاهى.

[7] -s - 6.

[8] -s + آن.

[9] -s + و.

[10] -a + كه.

[11] -s a - كه.