چون شكر فلانى‌[1] نكرده‌اى شكر مرا نيز نكرده‌اى!

بعد از آنْ آن حضرت‌]m .b 37[ فرمودند: هركس از شما كه شكر مردم را بيشتر بجاى مى‌آورد شكر خدا را بيشتر بجاى آورده‌[2].

فصل [در اينكه نعمتها يا دنيوى است يا دينى‌]

بدان كه نعمتها يا دنيوى است مثل تمامى خلقت و لذّتهاى خوش آينده و دفع مفاسد ومضرّتها، ويا دينى است مثل اسلام و معرفت ائمّه معصومين سلام اللَّه عليهم و توفيق بر طاعت و عصمت از معصيت. و نعمتهاى دينى عظيم‌تر است از دنيوى زيرا كه به سعادت ابدى مى‌رساند و از شقاوت سرمدى نجات مى‌دهد. و كفّار در نعمت دنيوى با مسلمانان يكسانند و نيكان غنيمت مى‌شمرند[3] زايل شدن آنچه را از آنها مهمّ نيست.

حضرت امام موسى‌ 7 فرمودند: هركه شكر خدا را بر نعمتى بكند شكر خدا[4] كرده، امّا شكر[5] بهتر است از آ ن نعمت‌[6].

و بدان كه طريق تحصيلِ شكر معرفت است و فكر در صنايع خدا كردن و در دنيا ملاحظه ادنى‌ و در دين ملاحظه اعلى‌ نمودن و[7] در مصيبتها[8] شكر كردن بر آنكه مصيبتى عظيم‌تر به آن نرسيده و آنكه آن مصيبت در دين نيست و آنكه عقوبت گناهان وى در دنيا به آن رسيده و به آخرت نيفتاده و آنكه اين عقوبت در آخر به آن مى‌رسد و الحال كه رسيده فارغ شد و آنكه ثواب آن مصيبت از براى او بهتر است و آنكه محبّت‌

[1] - فلانى/s فلان.a فلان را.

[2] - الكافي 2: 99 ح 30.

[3] - مى‌شمرند/a s مى‌شمرده‌اند.

[4] -a s + را.

[5] -m - شكر.

[6] - الكافي 2: 96 ح 13. مشكاة الأنوار: 71 از امام رضا 7.

[7] -a s - و.

[8] -s a + و.