پس هركسى كه چيزى را در غير طاعت استعمال نمايد كفران جميع اسبابى كه چاره‌اى از آن نيست نموده خواهد بود از براى آنكه اقدام بر آن معصيت كرده است، خداى عزّ وجلّ در قرآن مجيد فرموده: «وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ»[1] يعنى كمى از بندگان من شكر مرا بجاى مى‌آورند.

و نيز فرموده: «ما يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»[2] يعنى اگر شكر خدا را بجاى‌[3] آوريد و ايمان به آن بياوريد خداى عزّ وجلّ شما را عذاب نخواهد كرد.

و از حضرت امام جعفر صادق 7 مروى است كه حضرت پيغمبر 6 فرمودند:

هركه طعامى را تناول كند و شكر آن را[4] بجاى‌[5] آورد آن مقدار ثواب خواهد داشت كه روزه دارى كه به محض رضاى خدا روزه داشته باشد مى‌دارد. و هركسى كه تندرست باشد و شكر خدا بجاى‌[6] آورد ثواب او مثل كسى است كه مبتلا به بلايى گردد و صبر بر آن كند. و هركسى‌[7] كه نعمتى به او رسيده باشد و شكر خدا بجاى‌[8] آورد[9] مثل ثواب محرومى كه قانع باشد خواهد داشت‌[10].

و نيز آن حضرت فرمودند: هركه شكر خدا بجاى آورد[11] نعمت او زياده مى‌شود چنانچه خداى عزّ وجلّ فرموده: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ»[12] يعنى اگر شكر مرا بكنيد البته نعمت را بر شما زياد مى‌كنم‌[13].

[1] - سبأ: 13.

[2] - نساء: 147.

[3] - بجاى/s a بجا.

[4] -s - آن را.

[5] - بجاى/s بجا.

[6] - بجاى/s a بجا.

[7] -a s - كسى.

[8] - خدا بجاى/a خداى بجا.

[9] - آورد/a s آورده.

[10] - قرب الإسناد: 74 ح 237. الكافي 2: 94 ح 1. سنن ابن ماجة 1: 561 ح 1764 و 1765.

[11] -a s + و!

[12] - ابراهيم: 7.

[13] - المحاسن 1: 3 ضمن ح 1. الكافي 2: 65 ضمن ح 6. الخصال: 101 ح 56.