و حضرت پيغمبر 6 فرمودند كه: حضرت موسى به شيطان گفت كه: خبر ده مرا به گناهى كه هرگاه فرزند آدم بكند تو بر وى غالب مى‌شوى. در جواب گفت: هرگاه فرزند آدم بر خود بالد و عمل خود را بسيار شمرد[1] و گناه در نظرش كم نمايد بر وى غالب مى‌شوم‌[2].

و نيز آن حضرت فرمودند كه: خداى تعالى‌ به داود گفت كه: اى داود! بشارت بده جماعت گناه‌كاران را و بترسان صدّيقان را. حضرت داود گفت كه: چون گنه‌كار[3] را بشارت بدهم و صدّيقان‌[4] را بترسانم؟! خداى عزّ وجلّ فرمود كه: گنه‌كاران را بشارت ده كه قبول توبه ايشان را[5] كرده از گناهان ايشان درمى‌گذرم، و بترسان صدّيقان را از اينكه به عملهاى خود عُجب ننمايند، از براى آنكه هيچ بنده‌اى نيست كه او را برپا دارم به جهت حساب مگر آنكه هلاك گردد[6].

و از حضرت امام موسى‌ كاظم‌[7] 7 پرسيدند از عُجبى كه عمل را فاسد كند، فرمودند كه: عُجب مراتب دارد؛ از جمله عجبها آن است كه بدكردارى بنده در نظرش زينتى بيابد و آن را خوب دانسته عجب نمايد و گمان بَرد كه بسيار خوب كرده. و از جمله عجبها آن است كه بنده ايمن باشد از خدا و منّت بر خدا گذارد در طاعتى كه كرده و حال آنكه خداى عزّ وجلّ در آن طاعت منّت بر وى دارد[8].

و در مصباح الشّريعة از حضرت امام جعفر]m .b 84[ صادق 7 مروى است كه فرمودند: تعجّب و نهايت تعجّب است از كسى كه به عمل خود عجب نمايد و حال آنكه نمى‌داند كه عاقبت امر او به چه ختم خواهد شد! پس هركه عجب به خود و فعل‌

[1] - شمرد/s a شمرده.

[2] - الكافي 2: 314 ضمن ح 8. أمالي المفيد: 157 ضمن ح 7. مشكاة الأنوار: 539.

[3] - گنه‌كار/a گناه‌كار.s گنه‌كاران.

[4] - صدّيقان/a s صدّيق.

[5] -s a - را.

[6] - الكافي 2: 314 ضمن ح 8. مشكاة الأنوار: 539. عدّة الداعي: 222.

[7] -a - كاظم.

[8] - الكافي 2: 313 ح 3. معاني الأخبار: 243 ح 1.